مقایسه توانایی روشهای سنجش شدت کمی تروما در تعیین پیش آگهی بیماران

این مطالعه به منظور مقایسه روشهای سنجش شدت تروما (روشهایiss، rts، trissو ascot) در تعیین پیش آگهی بیماران انجام شد. شدت تروما با استفاده از روشهای نمره دهیiss، rts، triss و ascot در افراد مراجعه کننده به مراکز حضرت رسول اکرم و شهدای هفتم تیر در یک دوره 6 ماهه تعیین شد و توانایی این روشهادر پیش بینی مرگ و میر، مدت بستری و هزینه بیمارستانی به کمک منحنی roc روشهای رگرسیونی مورد بررسی قرار گرفت. برای این کار پرونده های بیمارستانی به شکل یک نمونه اتفاقی شامل 525 نفر از بیمارانی که حداقل 1 روز در بیمارستان بستری بودند یا فوت شدگان بیمارستان همراه با گزارش کالبد شکافی آنها مورد استفاده قرار گرفت. در مجموع 5/6% از بیماران فوت شده بودند. شدت تروما به کمک روش iss 57/8، با روش  rts59/7، با روش triss، 8/1 و با روش ascot، 03/4 به دست آمد. شدت تروما در افرادی که زنده ماندند و فوت شدگان با استفاده از هر 4 روش، تفاوت معنی دار آماری داشت. بیشترین سطح زیر منحنی roc برای پیش بینی مرگ و میر به ترتیب متعلق به ascot، triss، issو نهایتاً rts بود. iss بیشترین همبستگی(correlation) را با مدت بستری(76/0=r) و هزینه بیمارستانی (77/0 =r) داشت. رابطه رگرسیونی معنی داری بین هر 4 روش با مدت بستری و هزینه بیمارستانی به دست آمد اما ضریب تعیین در هیچ یک از 4 روش، از 37/0(در مورد بستری) و 36/0(در مورد هزینه بیمارستانی) فراتر نرفت. بیشترین توانایی پیش بینی مرگ و میر مربوط به روشهای ascot و triss و بهترین روش در پیش بینی هزینه های بیمارستانی و طول مدت بستری روش iss بود. با توجه به سودمند بودن و کاربردهای خاص این روشها، استفاده از آنها در طرح ریزی یک نظام مراقبتی ملی در زمینه تروما پیشنهاد می گردد.